Over moeders & dochters

Moeders en dochters

die komen winkelen: ze hebben een streepje voor. Het voelt als een zomerbries die binnenwaait en instant ontstaat er een dynamiek in de paskamer waar ik, heel even, deelgenoot mag van zijn. Ik hou ervan! Niet in het minst van de levendige conversaties, met een toon die gaat van brutale eerlijkheid (ja, je bent te dik in deze rok) over puur enthousiasme (dat is echt helemaal jouw kleur) tot moederlijke mildheid (met dit kleedje zie je je buikje echt niet) en alles ertussenin.

In de 33 jaar dat ik in de winkel sta heb ik tal van moeders & dochters zien voorbijkomen en mogen leren kennen. Verschillende generaties zelfs. Moeders die grootmoeder zijn geworden. Dochters die op hun beurt moeder zijn nu, of intussen ook al omi of mammie.

Er zijn moeders & dochters die een vaste afspraak hebben. Er een dagje van maken, elk seizoen, of bij elke mooie gelegenheid, en met zorg voor elkaar de goeie stuks uitkiezen.
Er zijn dochters die voor het eerst komen, omdat mama vroeger altijd bij ons gekleed ging. Soms aarzelend en achteraf blij verrast. Soms met een krop in de keel, omdat mama er niet meer is. Overtuigd dat ze het zo zou gewild hebben. Omdat ze de liefde voor mooie stoffen en goeie pasvormen heeft doorgegeven.
Er zijn moeders die al heel lang komen, “al van in de tijd van jouw schoonmama!” en die nu wat meer moeite hebben om er nog te geraken. Die met hun dochter een afspraak maken om bijvoorbeeld na sluitingstijd te komen, in alle rust.
Er zijn moeders & dochters die een namiddagje op stap zijn in de stad en toevallig komen binnengewandeld. Die samen in ons aanbod duiken, met een koffietje erbij en elkaar verrassen, aanmoedigen, kleden… en volgend seizoen terugkomen.
Er zijn moeders en dochters die wegens onverenigbare agenda’s niet fysiek samen kunnen winkelen maar alle outfits in de paskamer per whatsapp delen met elkaar en toch in gezamenlijke consensus beslissen. Of ze komen nooit samen kiezen, maar zijn beiden trouwe klant en sturen mij achteraf steevast moeder&dochter-foto’s in Tine.B-outfit.

GUN-factor

Een ding valt mij telkens weer op: tussen moeders en dochters die samen winkelen leeft een grote gun-factor. Ze zien elkaar graag mooi, ze willen oprecht dat de ander er goed uitziet, zich goed voelt. Dat ik daar regelmatig mag toe bijdragen, is een van de redenen waarom ik zo hou van mijn job.

Winkelen met mijn eigen moeder is op mijn dertiende opgehouden door haar veel te vroege dood. Dat ik moeder&dochter-momenten in de winkel in het bijzonder koester heeft daar veel mee te maken. Het gemis is er, na al die jaren niet kleiner op geworden, integendeel. Mijn hart is wel groter geworden.

Enerzijds door te geven, zelf te gunnen. Als je kinderen én kleinkindje door eigen keuzes in Indonesië wonen, dan overbrugt moederliefde vele duizenden kilometers. Anderzijds door te ontvangen. Van veel verschillende vrouwen in mijn leven, die ook een stuk moeder zijn geworden. Ik noem in het bijzonder mijn schoonmama, of moeke, die mij van bij het prille begin alle kansen heeft gegeven, in de winkel en daarbuiten, en nu nog steeds mijn grootste supporter is. Mijn stiefmama, die voor ons gezorgd heeft en dat nog steeds liefdevol voor mijn vader doet. Mijn beide zussen -we ‘moederen’ bijna dagelijks met elkaar-. Schoonzussen en dierbare vriendinnen.